Cito-scores en examenresultaten zijn geen garantie voor goed onderwijs. Een paar voorbeelden.
Er zijn scholen (categoriale gymnasia) die alleen de allerslimsten willen toelaten. Na de brugklas sturen ze de zwakkeren gewoon van school af. Slimme en zelfstandig werkende leerlingen zijn in staat zonder onderwijs hun vakken te halen, daar heb je geen docenten voor nodig. Zelf gaf ik ooit les op een gymasium dat te boek stond als excellente school. Ik bleek al de zevende docent in twee jaar te zijn; mijn collega's wisten niet wat mijn voorgangers hadden gedaan en er was geen lesmethode. Toch scoorde deze school buitengewoon goed volgens Inspectie en Elsevier. Niet dankzij dus, maar ondanks het onderwijs. Een andere manier om je scores te verbeteren is leerlingen voor het examenjaar te laten zitten, dus in 4 havo of 5 vwo. Op de school van onze jongste doubleerde meer dan de helft in 4 havo. De school maakt furore met hoge slagingspercentages. Maar dat heeft dus ook niets met onderwijs te maken.
Tot slot de opkomst van huiswerkinstituten en examencursussen. Door het slechte onderwijs nemen ouders steeds vaker zelf verantwoordelijkheid voor de diploma's van hun kinderen. Ik heb meegemaakt dat in sommige vakken geen onderwijs werd gegeven (docenten gingen op wereldreis of naar een andere school) en dat leerlingen het zelf maar moesten uitzoeken. Ook kwam het voor dat een wiskundedocent niet extra uitleg wilde geven omdat 'meisjes nu eenmaal slecht in wiskunde zijn'. De afdelingsleider zegt dan doodleuk dat het probleem bekend is maar dat door het geringe aantal wiskundedocenten de school niets kan beginnen...
Onze kinderen hebben om die reden flink gebruikgemaakt van onze begeleiding, particuliere huiswerkinstituten en examentrainingen. Twee zijn er nu geslaagd, de derde verwacht dit jaar haar diploma's te halen. En de scholen? Die schrijven de behaalde diploma's weer mooi op hun eigen conto.